امروزه، تولید و مصرف فولاد از مهم‌ترین شاخص‌های اصلی توسعه یافتگی جوامع مختلف به شمار می‌آید و صنایع فولاد، سهم بسیار مهمی در بازسازی، توسعه و سازندگی کشورها ایفا می‌کند. یکی از اهداف اساسی مطابق سند چشم انداز ۱۴۰۴ کشور، دتسیابی به تولید ۵۵ میلیوم تن فولاد در سال خواهد بود. به منظور تولید فولاد یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین موادی که مورد استفاده قرار می‌گیرد، زغال‌سنگ و کنسانتره آن است. با توجه به اهمیت این ماده معدنی تا پایان سال ۱۴۰۴ سالانه حدود ۵/۴ میلیون تن کنسانتره زغال سنگ و ۲/۳ میلیون تن کک برایی تولید فولاد به روش کوره بلند نیاز است.

به منظور آن‌که بتوان به این مهم دست یافت، نیاز به سرمایه‌گذاری و شکوفایی صنعت زغال سنگ است. زغال سنگ از جمله مواد معدنی کشور است که برخلاف نرج جهانی، نرخ آن به صورت ثابت و دستوری تعیین می‌شود و قیمت آن کمتر از قیمت جهانی است و حتی در برخی موارد از نصف قیمت جهانی هم پایین‌تر به فروش می‌رسد. برای ثابت شدن قیمت این ماده معدنی درون کشور موانع و مشکلاتی وجود دارد که دولت باید به رفع آن‌ها بپردازد.

تولید برق با استفاده از زغال سنگ

باتوجه به اینکه کشور ایران دارای معادن بسیار زیاد زغال سنگ است، از این ماده معدنی علاوه بر تولید فولاد به منظور تولید برق نیز بهره گرفته می‌شود. استفاده از این ماده معدنی به منظور تولید برق این امکان را فراهم می‌آورد تا بتوان انرژی الکتریکی را با هزینه بسیار پایین تری در دسترس قرار داد. از معایب تولید برق با استفاده از زغال‌سنگ نیز آن است که این ماده معدنی از جمله مواد تجدیدناپذیر است و برای به وجود آمدن آن به میلیون ها سال زمان نیاز است. همچنین به منظور حفاری و دسترسی به این ماده معدنی به هزینه زیادی است و برای حمل زغال‌سنگ به نیروگاه نیز هزینه زیادی باید پرداخت شود.